Η κίνηση της γερμανικής γυναικείας ομάδας ενόργανης γυμναστικής να φορέσει ολόσωμες φόρμες στους Ολυμπιακούς του Τόκιο αλλά και το πρόστιμο που επιβλήθηκε στη γυναικεία ομάδα beach handball της Νορβηγίας για την απόφασή της να φορέσει σορτς αντί για μπικίνι, έχει στρέψει έντονα τον δημόσιο διάλογο στο θέμα της σεξουαλικοποιήσης του γυναικείου σώματος στον αθλητισμό.
Μια ιστορική αναδρομή στη γυναίκεια αθλητική «μόδα», έχει πολλά να πει για το ζήτημα του σεξισμού στον χώρο. Ενώ στα πρώτα χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων οι γυναίκες έπρεπε να καλύπτουν όσο το δυνατόν περισσότερο το σώμα τους, ώστε να μην αποσπούν την προσοχή των ανδρών, η κλίμακα έχει μετατοπιστεί στο αντίθετο άκρο του φάσματος, με τα ρούχα τα τελευταία χρόνια να σεξουαλικοποιούν απροκάλυπτα το γυναικείο σώμα.
Παρακάτω ένα χρονολόγιο με τις περιπτώσεις που οι γυναίκες ήρθαν αντιμέτωπες με σεξισμό στους Ολυμπιακούς αγώνες.
1900: “Αποπροσανατολιστικά” γυναικεία σώματα
Οι γυναίκες επιτράπηκε να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά το 1900, με τις αθλήτριες να είναι μόλις 22 και συμμετείχαν σε πέντε αθλήματα: τένις, ιστιοπλοΐα, κροκέ, γκολφ και ιππασία. Οι 997 άνδρες είχαν τη δυνατότητα να αγωνιστούν και στα 20 αθλήματα.
Η κύρια ανησυχία ήταν ότι τα σώματα των γυναικών όταν αθλούνται θα λειτουργούσαν ως αντιπερισπασμός για τους άνδρες αθλητές. Σε μια προσπάθεια να ξεπεραστεί αυτό, οι γυναίκες υποχρεώθηκαν να φορούν φορέματα μέχρι τον αστράγαλο με μακριά μανίκια και ψηλό λαιμό.
Η Βρετανίδα τενίστρια Charlotte Cooper Sterry έγινε η πρώτη γυναίκα πρωταθλήτρια τένις στους Ολυμπιακούς Αγώνες εκείνο το καλοκαίρι, κερδίζοντας τόσο το μονό όσο και το μεικτό διπλό τένις, με την ανάλογη ενδυμασία.
1908: Πόδια έξω!
Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο, οι γυναίκες μπορούσαν πλέον να δείξουν το κάτω μέρος των ποδιών τους, αλλά οι στολές εξακολουθούσαν να είναι εξαιρετικά σεμνές.
Οι φωτογραφίες των Δανών γυμναστών τις δείχνουν να φορούν παντελόνια, με μπλούζες με πλήρη μανίκια και λαιμόκοψη. Ενώ οι γυναικείες ομάδες γυμναστικής συμμετείχαν στους αγώνες, δεν τους επιτρεπόταν να αγωνιστούν.
1912-1932: Οι γυναίκες μπορούν να κολυμπήσουν
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912 ήταν η πρώτη χρονιά που επιτράπηκε στις γυναίκες να αγωνιστούν σε αγώνες κολύμβησης.
Οι αθλήτριες φορούσαν μαγιό που έμοιαζαν με χαλαρά ολόσωμα, με σορτς μήκους μηρών και ένα άνω μέρος σε στυλ μπλούζας.
1964: Αεροσυνοδοί
Οι στολές της τελετής έναρξης εμπνέονται από τον στρατό εδώ και δεκαετίες. Το 2012, η Ralph Lauren παρουσίασε για πρώτη φορά την Ολυμπιακή στολή της ομάδας των ΗΠΑ για τους Αγώνες του Λονδίνου, η οποία περιείχε μπερέδες εμπνευσμένους από τον στρατό και γραβάτες σε στιλ ναύτη.
Οι ανδρικές στολές ήταν συχνά εμπνευσμένες από τον στρατό, επειδή ιστορικά, πολλοί από τους αθλητές ήταν πρώην μέλη του στρατού.
Οι γυναίκες, από την άλλη πλευρά, εμφανίζονταν με ένα λευκό συνθετικό και ασορτί καπέλο, που έμοιαζε με τη στολή που φορούσαν οι γυναίκες αεροσυνοδοί. Αυτή η ανισότητα στις στολές ήταν ενδεικτική, δεδομένου ότι οι γυναίκες έπρεπε να αποδείξουν, ξανά και ξανά, ότι ήταν αρκετά δυνατές για να αγωνιστούν σε κάθε αγώνισμα.
1996-2012: «Ημίγυμνες γυναίκες που παίζουν μπιτς βόλεϊ»
Όταν το μπιτς βόλεϊ εισήχθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες στις ΗΠΑ ενώ οι άνδρες απεικονίζονταν να παίζουν το άθλημα με χαλαρά μπλουζάκια και σορτς, οι γυναικείες ομάδες έπρεπε να φορούν μαγιό δύο τεμαχίων, με το κάτω μέρος να ανεβαίνει ψηλά στο πλάι του κάθε μηρού.
Η στολή ενημερώθηκε πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, όταν η Διεθνής Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης πρόσθεσε τρεις ακόμη επιλογές για να αντικατοπτρίζει τις θρησκευτικές ή πολιτιστικές πεποιθήσεις των παικτών.
Ο Μπόρις Τζόνσον ως δήμαρχος του Λονδίνου το 2012, δημοσίευσε μια στήλη στην εφημερίδα The Telegraph με τίτλο “20 λόγοι για να αισθάνεστε χαρούμενοι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες“, όπου δήλωνε πως ένας εκ των λόγων ήταν οι «ημίγυμνες γυναίκες που έπαιζαν μπιτς βόλεϊ».
Σύμφωνα με τους επικαιροποιημένους κανόνες, οι γυναίκες μπορούν πλέον να φορούν είτε μπικίνι δύο τεμαχίων, είτε ολόσωμο μαγιό, είτε σορτς με μπλουζάκι ή μπλουζάκι. Ωστόσο, το σλιπ πρέπει να εξακολουθεί να είναι σε ανοδική γωνία προς το πάνω μέρος του ποδιού και τόσο το σορτς όσο και οι μπλούζες πρέπει να είναι «εφαρμοστά».
2012-2021: Καλύψτε, μην καλύπτεστε
Στους Ολυμπιακούς του Τόκια που διεξάγονται, η Βρετανίδα παραολυμπιονίκης Olivia Breen, δήλωσε στο ESPN ότι ένιωσε “αηδιασμένη” αφού ένας αξιωματούχος της England Athletics της είπε ότι το σλιπ της ήταν πολύ κοντό
Η αθλήτρια, η οποία πάσχει από εγκεφαλική παράλυση, δήλωσε ότι τα σχόλια την άφησαν “άναυδη”.
Ενώ η γυναικεία ομάδα γυμναστικής της Γερμανίας παρουσίασε τις μακρυπόδαρες φόρμες σε μια στάση ενάντια στη “σεξουαλικοποίηση της ενόργανης γυμναστικής”. Απέχοντας από τις παραδοσιακές φόρμες με το κόψιμο του μπικίνι που φορούν οι αθλήτριες της ενόργανης από τη δεκαετία του 1970, η ομάδα θα αγωνιστεί με μια αμάνικη, μακρυπόδινη, μοβ και μαύρη φόρμα.
Πηγή: www.independent.co.uk
